شیوۀ نوین آموزش ابتدایی در دورۀ قاجار

از جمله تحولات اجتماعی و فرهنگی در دورۀ قاجار گسترش شیوۀ نوین آموزشی در مدارس ابتدایی است. اساس شیوۀ آموزشی که در یک سدۀ گذشته در دبستان‌ها برای فراگیری خواندن و نوشتن به کودکان به کار رفته است، حاصل نظریه‌پردازی‌ها و استفاده از شیوه‌های نوین آموزشی در دورۀ قاجار است. مهم‌ترین تحول در آموزش ابتدایی با رواج شیوۀ آموزش الفبای صوتی پدید آمد. تنها پس از آنکه مدارس ابتدایی در ایران از این شیوۀ نوین آموزشی استفاده کردند، این امکان فراهم شد تا آموزش و پرورش به امری عمومی تبدیل شود و با گذر زمان به صورت بخشی از نظام آموزش دولتی درآید. شکل‌گیری آموزش نوین در ایران متأثر از عواملی چند بوده است: تحصیل دانشجویان ایرانی در مراکز علمی اروپا و روسیه، آشنایی فرهیختگان ایرانی با زبان‌های بیگانه و الفبای زبان‌های خارجی، مشاهدۀ تجربۀ تحول نظام آموزشی در قلمرو عثمانی، برپایی مدارس خارجی در ایران که هر یک به نوبۀ خود در شکل‌گیری نظام آموزش نوین در ایران تأثیرگذار بود. این مقاله نظری کوتاه به نخستین تجربه‌ها و چالش‌های پدید آمده از آن خواهد داشت.